bir genç kızın güldüğü

ikincisi her zaman daha çekici geldi bana

ve ikincisiydi

beni öyle parçalayan

ilki birşey için savaşmak oluyor

bana değmezdi savaşmak

yalnız geçen karanlığın

depresyonu canlanıyor

ben senin

kanlanan gözlerini

izlerken

hala sarıyor piçliği

uzun kollarının

ipekten bir dokuyla heryerimde

beyaz birşeyler olmalıydı bana

seni hatırlatan

seni daha tanımadan

ama şimdi

yalnızca simsiyah gözbebeklerin var

ve hala boşalıyorlar sessizliğe

ayrışıyor içimdeki insanlar

baliyle yapıştırmak istiyorsun

alıp götürüyorsun herşeyi giderken

dokunamıyorum.

ruhunu burda bıraksana..